Stoeptegel

Dag 29: Vrijdag 6 September

De beheerder van "Piscine Munecipal" maakte me wakker, of ik zin had om te zwemmen om 8 uur s'morgens? Ik kon wel een frisse duik gebruiken en terwijl de beste man het zwembad schoonmaakte mocht ik baantjes trekken. De directeur van de naastgelegen basisschool kwam een praatje maken met de zwembadmeester en na enig overleg werd mij duidelijk dat ik een ontbijt had gescoord. De schooldirecteur bood me namelijk koffie, koekjes en meloen aan. Het is niet te bevatten hoe aardig mensen zijn.
Mijn geluk heeft ongetwijfeld als oorzaak dat ik alleen ben. Daardoor ben je kwetsbaar en betrouwbaar. Of mensen hebben medelijden. Voor mij is het de beste keuze alleen te gaan fietsen. De voordelen wegen meer op tegen de nadelen. Ik voel me af en toe alleen, maar ik wordt veelvuldig uitgenodigd en toegelaten tot de leefwereld van mijn gastheer of vrouw. Fietsen is de gemakkelijkste manier om een land en een cultuur te leren kennen.

Propvol stapte ik op de fiets. De kilometers vlogen voorbij. In tweehonderd kilometer is het landschap in midden Spanje nauwelijks veranderd. Hier vindt men enkel maïs, granen, hooi en zand. De afstanden tussen dorpen zijn geen 10 kilometer maar toch al gauw veertig of meer.
Rond een uur of vijf stuurde ik een verlaten grindpad in, er stond Camping aangegeven. Ik was nogal ontzet. Hier waren geen bezienswaardigheden, tenzij men uitgestrekte vlakte en dode honden in de greppel als toeristenattractie beschouwt. Wie zet hier in de 'middle-of-nowhere' z'n caravan neer om uitgebreid vakantie te vieren? Welke stoeptegel gaat hier in een tentje kamperen?
Begin September was de camping nog maar half vol. Spaanse tokkies zaten in hun zorgvuldig afgeschermd perkje 'San Miguel' blikken pils weg te tikken. Eventjes verderop zitten twee heren en twee dames op de veranda van een houten bungalow. Ze kijken op een I-pad naar filmpjes. Een Indiaans uitziend stel ligt onhandig in hun pop-up-tent iets te doen.
Ik zet mijn tent ergens midden op het lege kampeerveld. De lucht ziet donkerblauw. De hemel zal zo wel losbarsten. Gelukkig zit ik niet op de fiets dan was ik gegarandeerd zwaar getroffen door de regen. Nu had ik tenminste nog enige kans droog te blijven, mijn tent kan geen fikse regenbui weerstaan. Ik rekende €7,20 af voor de camping. En het begon te stormen. Ik besloot onder de veranda van een leegstaande bungalow te schuilen.

Na de storm ging ik een stukje lopen. Ik ontdekte een dierenpark, waar vroeger ongetwijfeld prachtige dieren hadden rondgehuppeld. Aan de reclameborden te zien moesten hier in een ver verleden kangoeroes, struisvogels, varkens, ezels en dromedarissen hebben rondgelopen. De ogenschijnlijke toeristen-attractie was gesloten en de dieren waren weg, dus waarom gaan mensen hier vakantie vieren?
Morgen zou ik het weten. Nu ging ik slapen.