zaterdag 12 oktober 2013

Jazz

Dag 3: zondag 11 Augustus

De Belgische ardennen zijn in de ochtend op haar mooist. Wanneer zonnestralen door de bomen gluren, kabbelende beekjes een concert geven en het rubber van m'n fietsband zoomt over het asfalt. Al zingend donderde deze jongeman de bergen af, de heuvels op. De weg zwemt als het ware door het groen, klimt en daalt, rondt de heuvelflanken, doorsnijdt graslanden; je gaat er tussen hoge bremstruiken door. Het is mooi.
Met een tevreden sukkeldrafje rolde ik laat in de middag Rossignol binnen. Ik was dichtbij Frankrijk. Het was druk op straat. Er was muziek, een festival. Ik gunde mezelf een feestje met bier, sigaretten, muziek en vooral gezelschap.

Al snel ontmoette ik een bond gezelschap. Dries een jongen van 16 uit Luxemburg, Fred "Right Said Fred" een gelouterde luxemburgse zakenman met franse charmes, en een oude man met een aangrijpend verhaal.
We haalden een doosje wijn uit 2006! bij de plaatselijke supermarkt, klommen over het hek om de illigaal verkregen drank met iedereen op het festival te delen. Jointjes verschenen uit broekzakken net als sterke verhalen en levendige discussie.
De oude man had half lang grijs haar, droeg een schelpenketting en een geborduurd t-shirt, ook droeg hij een rok met bijbehorende sandalen. Hij kocht wafels voor ons en vertelde over de eikenboom op het festivalterrein.
Als klein 'manneke' van 'zen years old' klom hij in de boom. Zo hoog dat hij het hele dorp en z'n landerijen kon zien. Een tak brak en het kleine ventje donderde naar beneden. Hij zag zwart voor z'n ogen en dacht de dood in de ogen te staren. Hij voelde pijn en roepte z'n moeder. Hij huilde, hij huilde; 'ma mere, ma mere'. De beste man brak z'n ruggewervels, armen en het befaamde stuitje.
Tot op de dag van vandaag is hij zo dankbaar volledig hersteld te zijn van z'n val. Ik heb zelden iemand ontmoet die zo positief in het leven staat. Hij lachte om alles. We hebben nog lang wijn gedronken.  Ook speelde hij gitaar die hij vasthield als een sitar. De man was schilder van mensen om ze vast te leggen in gezelschap. Volgens de beste man het belangrijkste in het leven. Samen zijn.
Fred en Dries waren allang verdwenen. De hond van Fred, een pitbull, dwaalde over het festivalterrein. Ik riep hem en samen aten we een broodje worst.

link festival: http://www.gaume-jazz.be/site/presentation-nl








Geen opmerkingen:

Een reactie posten