what you find along the way
Here, there...
Everywhere I end up
I am just free
Dag 2: zaterdag 10 Augustus
De zon klom over de horizon, langzaam stond ik op. Het was 6.15, tijd voor koffie. Na een half uur over grindpaadjes te lopen bereikte ik de verharde weg. Ik had meteen de St Jacobsroute gevonden alhoewel ik dat niet meteen in de gaten had. Ik volgde de St Jacobsroute tot Prisonniers daarna raakte ik verdwaald. Op hoop van zege naar Verriers gefietst om rond de middag in Spa te belanden. Toeristen vergaapte zich massaal aan de jongeman die op een of ander bijzonder monument, verrukkelijk een broodje kaas zat te verorberen.
En toen ging het alleen nog bergafwaarts. Figuurlijk dan, he. Ik verdwaalde opnieuw en fietste vrolijk de eerste, de beste col op, Col du Rossien. Een stuiptrekking in het landschap. Een warming-up voor de wedstrijd. Een kleine indicatie voor wat komen ging met de bergen in Frankrijk in het vooruitzicht.
Ik had uitgekeken naar dit moment. Het zou een hele belevenis worden. Nog nooit in mijn leven had ik een echte heuvel opgefietst. Ik schakelde terug naar het tweede blad. Een licht verzet, de koffiemolen.Het ging tergend langzaam, maar het ging. Ik bereikte de top om me vervolgens vol overgave het dal in te stortten. Ik fietste naar het zuiden, bergafwaarts.
"Wind in my hair I feel part of everywhere"
Vandaag was ik continu bezig de juiste route te vinden. Een route louter bestaande uit plaatsnamen van onzichtbare dorpjes op de kaart. Boosheid, teleurstelling, vreugde en voldoening gaan hier hand in hand samen. Ze wisselen zich in rap tempo af.
Ik sliep onder hoogspanningskabels in een weiland. Ik sliep goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten