Vertrek

Er zijn meer mensen door Europa gefietst. Ze hebben het sneller en heldhaftiger gedaan dan ik, en onder ongetwijfeld epische omstandigheden. Ik ga gewoon een stukje fietsen, daar is weinig bijzonders aan. Over een tijdje zal ik vanzelf ergens terecht komen. Ik heb geen idee hoelang het zal duren, behalve dat het mooi zou zijn als het zo lang mogelijk duurt. Misschien maakt het mijn tocht wel bijzonder: ik ben niet vertrokken om enig reisdoel te bereiken.
Het gaat er niet om een bestemming te bereiken. Het gaat om het gaan. De weg is geen middel tot het doel. De weg is zelf het doel. De bestemming leidt alleen maar af van de weg. Ik fiets naar het zuiden. Ik fiets gewoon.

Dag 1: Vrijdag 9 Augustus 2013

De eerste dag fietste ik naar Maastricht. Misschien viel de eerste dag daarom zo zwaar. Of was het afscheid.
Afscheid van m'n lieve Pia. Ik vertrok vanuit Sevenum met het vooropgezet plan Maastricht te bereiken. Omdat ik per se naar Maastricht wilde, begon ik me te ergeren aan alles wat oponthoud veroorzaakte. Ik fietste verkeerd, bereikte per ongeluk de Duitse grens, fietste met een bochtje om richting Susteren waar ik in een fietstheatertocht belandde om vervolgens in een appeltern nabij Stein het spoor compleet bijster te raken. Ik was verdwaald, op dag 1. Ik was alleen. Ik voelde me dom.
Ik fietste dus maar gewoon naar het zuiden, zonder doel. Totdat ik een bordje zag met Maastricht en m'n doel bereikte. Ik fietste door, naar Mariadorp waar ik kamp opzette tussen de koeien naast een Jezuskruis. Ik had mezelf voorgenomen niet te roken. Ook deze goede bedoeling faalde in schoonheid, ik rookte een sigaret, maar hij smaakte waardeloos.
Ik sliep vandaag tussen de appelbomen onder de sterrenhemel, als een engeltje.